Wednesday, April 28, 2010

Πόσα αργύρια αξίζω ρε παιδάκι μου!

Κάποιες στιγμές στην ζωή μου, στα καλά καθούμενα δηλαδή, αρχίζω και αναρωτιέμαι τι έχω καταφέρει στην ζωή μου. Πόσα αργύρια αξίζω ρε παιδάκι μου!
Ας τα πιάσουμε λοιπόν ένα ένα. Τα βασικά ενδιαφέροντα ενός νέου όπως και να το κάνουμε, είναι οι γυναίκες. Ο έρωτας, το sex, με αλλά λόγια το πήδημα. Αμέσως μετά έρχεται η αναγνώριση. Να σε πει κάποιος σπουδαίο. Να σε κοιτούν και να σε τρέμουν. Να σε ζηλεύουν, να σε αντιγράφουν και άλλα τέτοια ματαιόδοξα... Τρίτο και τελευταίο είναι τα λεφτά, τα εκατομμύρια. Τα πολυπόθητα μαγικά χαρτάκια. Αυτά που φέρνουν άγχος και διώχνουν την τεμπελιά.
Τι έχω καταφέρει, αναφορικά με αυτά τα τρία ζητήματα; Ζήτω που καήκαμε!
Στο ερωτικό κομμάτι, η μεγαλύτερη σχέση που είχα πότε ήταν με μια παρθένα. Όμως τότε ήμουν μικρός και άπειρος. Τώρα μεγάλωσα και ξέρω να αντιμετωπίζω καταστάσεις. Ή μήπως όχι. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απ' το να σε σέρνει από την μύτη μια 22 χρόνων, που να πηδίεται δεξιά και αριστερά με άγνωστους και σε κάθε ευκαιρία σου υπενθυμίζει ότι είσαι ο καλύτερός της φίλος.
Όσον άφορα την καταξίωση, δεν έχω να πω και πολλά. Για να καταξιωθείς κάπου, θέλει να ξεκινήσεις από <<αυτο το>> κάπου. Πιστεύω ότι δεν είναι το φόρτε μου. Στην τελευταία δουλεία που είχα (τεχνικός δικτύων) , όλοι με θεωρούσαν άσχετο. Ίσως, σαν άμυνα απέναντι μου, μιας και όλοι αυτοί ήταν όντως καραασχετοι, άλλα πολλοί καλοί γλείφτες. Βέβαια αυτοί που αναγνώριζαν το γνωστικό μου επίπεδο, ήταν και αυτοί σχετικοί, γιαυτό και με πλήρωναν ένα σκασμό λεφτά (άλλα αυτό είναι μια άλλη ιστορία)...
Το τελευταίο και για μερικούς πιο σημαντικό είναι τα λεφτά. Αυτό το θέμα βασικά δεν το έχω λύσει μέσα μου. Από τη μια μου αρέσει να ξοδεύω με καθαρά καπιταλιστικά κριτήρια, αγοράζοντας άχρηστα και πλεονάζοντα αγαθά. Από την άλλη δεν μου αρέσει να γίνομαι θύμα της μόδας. Δεν μου αρέσει να ακολουθώ (τουλάχιστον πιστά) τις προσταγές του καταναλωτισμού. Άσε που είμαι και τεμπέλης. Θα κάνω κάτι την τελευταία στιγμή. Δεν θα στρώσω ποτέ το κρεβάτι μου. Δεν θα πλύνω τα πιάτα, μέχρι να τελειώσουν τα καθαρά. Δεν μαγειρεύω πριν πεινάσω. Δεν κάνω κάτι σήμερα, που μπορώ να κάνω αύριο. Είμαι τεμπέλης.. Ναι αυτό το παραδέχομαι!
Συμπεραίνοντας, τα αργύρια που αξίζω είναι πολλά για μένα, μιας και είμαι ο καλός, ο πονόψυχος, ο άντρας ο σωστός, ο πρόστυχος. Για τους αλλούς θα αξίζω πάντα λιγότερα. Σημασία τελικά έχει να τα έχεις πάντα καλά με τον εαυτό σου.
Θα κλείσω με αγαπημένους στίχους Μάλαμα:
'Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα. Έχει γούστο και φλόγα, είναι κάτι σαν ρόδα...'
Καληνύχτα μας λοιπόν!